Ή έστω ακριβότερο.. Μεγάλη αλήθεια, ειδικά όταν το φθηνό δεν το επιλέγεις από ανάγκη, αλλά επειδή σε έπιασαν ξαφνικά τσιγγουνιές.
Όπως με έπιασαν εμένα ας πούμε φέτος τα Χριστούγεννα, και αντί να παραγγείλω κλασσικά την ατζέντα μου από το λατρεμένο Smythson στο Λονδίνο όπως πάντα, προτίμησα μια εναλλακτική λύση από το Notinthehighstreet.com.
OK, φταίει και το ότι φέτος στο Smythson δεν είχαν βγάλει κάτι σε ροζ, και θα έπρεπε να πάρω γαλάζια που την είχα και πρόπερσι, και που μια υπέροχη ασημί κροκό δεν ήταν day per page, οπότε σκέφτηκα γιατί να δώσω 250 ευρώ για κάτι που δεν είναι ακριβώς όπως το θέλω? Ας δώσω 60 instead.
Οπότε παράγγειλα από το Notinthehighstreet.com - το οποίο by the way έχει εξαιρετικά πράγματα, να το χαζέψετε- μια ροζ personalized ατζέντα με το όνομα μου γραμμένο στο εξώφυλλο, και με ένα χαριτωμένο κλείσιμο με σατέν κορδέλα σε χρώμα teal που έκανε και τέλεια αντίθεση και ξεκίνησα την χρονιά ευχαριστημένη και με πνεύμα οικονομίας.
Και μετά άρχισαν τα προβλήματα. Μια που η καινούρια μου ατζέντα δεν ήταν φτιαγμένη ειδικά για το 2018, οπότε δεν είχε μέρες δίπλα στις ημερομηνίες, άρα κάθε φορά που ήθελα να σημειώσω ένα ραντεβού, περίπου δέκα φορές την μέρα δηλαδή, έπρεπε να κοιτάζω το ημερολόγιο στο PC ή στο κινητό μου για να βεβαιώνομαι ότι το έχω κάνει σωστά. Δηλαδή το «ραντεβού την επόμενη Τετάρτη στις 12» απέκτησε ξαφνικά βαθμό δυσκολίας δυσανάλογο με την οικονομία που λέγαμε.
Οπότε, αναγκάστηκα μια βδομάδα πριν να παραγγείλω καινούρια ατζέντα. Και επειδή το σύμπαν έχει χιούμορ – αλλά και τιμωρεί ταυτόχρονα- εννοείται πως στο Smythson δεν υπήρχε όχι ατζέντα αλλά ούτε φύλλο χλωρό, εκτός από μία σε χρώμα μαύρο…
Με λίγο ψάξιμο λοιπόν βρήκα στο Etsy.com μια άλλη ροζ, που γράφει απλά Twenty Eighteen – άρα είναι φτιαγμένη για το 2018- και έχει τις μέρες κανονικά, και χτες που έφτασε μετέφερα όλα τα ραντεβού μου και μπήκα πάλι σε μια σειρά.
Και βέβαια, 60 και 60 μας κάνουν 120 ευρώ για μια ατζέντα που να μπορώ να χρησιμοποιήσω, που βέβαια είναι επίσης – πολύ- φτηνότερη από την πρώτη μου επιλογή όμως δεν είναι και τζάμπα… Βάλτε και την ταλαιπωρία του να παραγγέλνεις δυο φορές, να περιμένεις να έρθουν, και το χάσιμο χρόνου αλλά και ραντεβού – την προηγούμενη Τετάρτη μετά την Καθαρά Δευτέρα που εγώ μπερδεύτηκα και νόμιζα πως ήταν Τρίτη και έστησα την Λίνα και έμεινα χωρίς μανικιούρ- και το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα.
Το φθηνό τελικά γίνεται ακριβό, αφήστε που, μεταξύ μας, μπορεί λόγω κρίσης να είμαστε αναγκασμένοι εκ των πραγμάτων να διαλέγουμε τις εναλλακτικές λύσεις, η χαρά όμως του ακριβού και του αυθεντικού είναι άλλη. Όχι μόνο λόγω ποιότητας – ΟΚ η ατζέντα είναι κάτι που έτσι κι αλλιώς έχει συγκεκριμένο χρόνο χρήσης όμως μια τσάντα ή ένα πορτοφόλι μπορούν να φορεθούν πραγματικά για δεκαετία- αλλά και λόγω packaging. Η ατζέντα από το Smythson’s ας πούμε φτάνει συσκευασμένη to perfection στο iconic γαλάζιο κουτί της, με την μπλέ σκούρα γκρο κορδέλα, με το ριζόχαρτο, με τα καρτελάκια…. Μόνο που το ανοίγεις όλο αυτό το υπερθέαμα, χαίρεται η ψυχή σου. Και μετά, είναι και η ίδια η ατζέντα. Από απαλό δέρμα, με το όνομα σου τυπωμένο με αληθινή χρυσοτυπία, και με το διάσημο πια – και patented από το 1916 featherweight χαρτί με την υδατογραφία και τα edges με το ασημί χρώμα… Ένα αριστούργημα που εννοείται πως αξίζει τα λεφτά του και που υπόσχομαι πως δεν θα του κάνω απιστία ποτέ ξανά… <3
Υ.Γ. Επειδή άρχισαν ήδη τα πρώτα επιτιμητικά σχόλια του στυλ "προβλήματα που έχει ο κόσμος" θεωρώ δεδομένο πως όλοι αντιλαμβανόμαστε πως το συγκεκριμένο ποστ δεν έχει γραφτεί για να θίξει μεγάλα προβλήματα ή να κάνει τομές σε κοινωνικά θέματα, και πως όποιος με διαβάζει κάπως συχνά ξέρει ότι δεν πάσχω από σύνδρομο Μαρίας Αντουανέτας. Ζούμε σε δύσκολους καιρούς και έχουμε αλλάξει όλοι την ζωή μας σε κάθε επίπεδο, όμως τόσο εγώ προσωπικά όσο και το Blond ως site, πιστεύουμε πως στην ζωή λίγη πολυτέλεια - έστω και σε δόσεις με σταγονόμετρο- είναι απαραίτητη για να μπορούμε να συνεχίζουμε να αντέχουμε τα όσα μας συμβαίνουν. Κοινωνικά, προσωπικά, επαγγελματικά και πολιτικά.
Το τι σημαίνει πολυτέλεια για τον καθένα μας δε, είναι υποκειμενικό. Για άλλους είναι ένα ταξίδι, για άλλους μια ακριβή τσάντα, για άλλους ένα ηλιοβασίλεμα σε μια αγαπημένη αγκαλιά, για άλλους ένα μπουκέτο φρέσκα λουλούδια σε ένα βάζο, για άλλους μια ατζέντα. Για όλους, είμαι σίγουρη, είναι το ότι ξυπνάμε υγιείς το πρωί, εμείς και οι άνθρωποι που αγαπάμε. Για μένα προσωπικά, όλα τα παραπάνω συν το ότι δεν νοιώθω την ανάγκη να ξεσπάω τα νεύρα μου η τα προβλήματα μου γκρινιάζοντας σε ανθρώπους που δεν μου φταίνε τίποτα. Όπως και το ότι έχω επιλέξει στην ζωή μου να είμαι αισιόδοξη, ευγενής και καλοπροαίρετη. <3
